کد مطلب:29226 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:93

کُمَیت بن زید اسدی












.

3999. او كه از پُر آوازه ترین و دلیرترینْ شاعران اهل بیت علیهم السلام است، می سراید:

علی، امیر مؤمنان است و ادای حقّ او

از سوی خدا بر هر مسلمانی واجب است.

پیامبر خدا در حقّ او سفارش كرد

و او را در هر حقّ تقسیم شده، سهیم ساخت.

صدّیقه ای را به همسریِ او درآورد

كه غیر از مریم بتول، همگِنی برایش نبود.

درِ خانه آنان - همانان كه برایشان خانه ای ساخته بود - را

[ به مسجد ] بست و درِ خانه او را نبست.

و در روز غدیر، ولایت او را

بر هر عرب و عجم، واجب گردانْد.[2].

4000. و نیز وی سروده است:

شب زنده داری، خواب را از دیده ات ربوده

و غمی اشك آور،

در دل، جای گرفته است كه درد

و غم فراوانی با خود دارد.

سیل اشك ها بر دردهایی است

كه روزگار، آن دردها را در دل نهاده است.

[از دیده ] باران اشك، می بارد

چون ریزش آب از دلوی پُر آب.

برای از دست دادن بزرگانی از قریش

و بهترین شفیعان همراه.

آن كه پیش خدای رحمان، مثانی (حمد) خوان است

و ابو الحسن، برگزیده اوست.

و از شادی ها گریزان، مولایی است

كه به خشنودی خالقش شتابان است.

پیامبرصلی الله علیه وآله او را برگزید، گزینشی كه

با آن، گریزانانِ از او به زانو درآمدند.

در روز دوح، دوح[3] غدیر خم

ولایت را برای او آشكار فرمود، اگر از آن، اطاعت می كردند.

امّا مردم با دیگران بیعت كردند

و من هیچ بیعتی را چنان خطر ساز ندیدم.[4].









    1. او ابو المستهل كمیت بن زید بن خنیس است. ابو فرج گفته است كه وی، شاعری پیشتاز و دانا به لهجه های عرب و آگاه به تاریخ آنان و از شاعران [ قبیله ] مُضَر و سخنگوی آنان بود. او در روزگار اُموَیان می زیست و عصر عبّاسیان را درك نكرد و پیش از آن درگذشت. كمیت به تشیّع و پیروی از بنی هاشم، معروف و مشهور بود.

      پاره ای گفته اند: كمیت، از ده ویژگی برخوردار بود كه در شاعر دیگری وجود نداشت:خطیب قبیله اسد بود؛ فقیه شیعه بود؛ حافظ قرآن بود؛ دلیر بود؛ خوش خط بود؛ نسب شناسِ مجادله گر بود؛ نخستین كسی بود كه درباره تشیّع به مناظره پرداخت؛ تیراندازی بود كه در بین اسدیان، كسی چون او نبود؛ سوارْكاری شجاع، دیندار و بخشنده بود؛ نخستین شاعر اهل بیت علیهم السلام بود كه در حقّ وی از سوی آن خاندان، ستایش های ارزشمندی صادر شده است. او در سال 60 ق، به دنیا آمد و در سال 126 ق، درگذشت (ر. ك:الغدیر:195/2 و 211، ذیل شرح حال كمیت بن زید اسدی).

    2. الغدیر:195/2.
    3. دوح در زبان عربی به خیمه بزرگِ بافته شده از پشم گفته می شود. (م)
    4. الغدیر:180/2.